Tajemnica

W gruncie rzeczy to niewygodne brzemię. Dla jednych jest darem, dla innych  - kamieniem, który zaczyna dotkliwie uwierać w najmniej oczekiwanym momencie. Uciążliwą znajomością faktów niedostępnych dla innych.

************
Każdy z nas żyje z jakąś tajemnicą. Swoją lub cudzą. Mniej lub bardziej strzeżoną i tajemniczą właśnie. Ważną. Wiedza, komu ją powierzyć, jest wypadkową doświadczeń, doznanych wcześniej przykrości i rozczarowań. Strachu o umiejętność dochowania sekretu.  Sęk w tym, że  nie zawsze sprawdza się w 100 %. Liczba powtórzeń i eksperymentów nie jest miarodajna  - zbyt dużo zmiennych, które nie gwarantują pozytywnego wyniku. Nawet w przypadku dobrze przygotowanego przez życie wzoru. Dla mnie - jest pieczęcią zamieniającą znajomość w głębszą zażyłość. Taką  na zawsze. Na zgodę i nie - zgodę. Testem lojalności. Wielkim zobowiązaniem ( się ) - do milczenia. Nic chyba bardziej nie zbliża ludzi, niż wspólny sekret.

 Ja też żyję z tajemnicą. Swoją i nie - swoją.  Ważną, choć wcale nie mroczną. Pamiętacie z dzieciństwa te mniej ważne sekrety ? Pamiętacie kolorowe szkiełka, które skrywały zerwane listki, źdźbła trawy, główki kwiatów lub wielobarwne papierki ? Miejsce ich zakopania pokazywało się w zaufaniu ( " .... pamiętaj, tylko nie mów nikomu ! ... " ), a po kilku godzinach wiedziały o tym wszystkie dzieciaki. "Papużko, papużko - powiedz mi coś na uszko. Nie powiem ci, boś ty plotkarz, powtórzysz każdemu, kogo spotkasz !"

  

Wy też macie swoje tajemnice ? Pozdrawiam - M.

**************************************

Lenistwo na całego ... ! Czego nie zrobię dziś, nadrabiam następnego dnia ; ) Odsypiam. Mam czas na przeglądanie, wertowanie, szukanie. Wreszcie też będę mogła odwiedzić wiele z Was, bo w codziennej gonitwie nie jest to, niestety, możliwe ! I jak tu nie lubić takiego stanu rzeczy ? Ja lubię. I to bardzo ...