Plitwickie Jeziora

Pierwszy dzień wyprawy i  1050 kilometrów  drogi przed nami. Zawrotna prędkość , szybko zmieniające się widoki. Niecierpliwość, bo w głowie wciąż tkwią zakodowane obrazy odwiedzonych w ubiegłym roku miejsc, do których spieszno, jak jeszcze nigdy przedtem. Tolerancja dla mało komfortowej pozycji ( 12 godzin na siedząco ?! ), znudzonych drogą dzieci i męczącego na dłuższą metę szumu klimatyzacji.

  

Chorwacja, Ogulin.  Pizza w rodzinnym rozmiarze XXL, szybki prysznic i ... głęboki sen, z którego wyrywa myśl, że przecież szkoda czasu. Drugi dzień podróży na wyspę Ciovo. Dziś przed nami jeszcze 75 kilometrów bocznymi  i bardzo krętymi drogami  zawieszonymi nad prawdziwymi przepaściami. I  zwiedzanie parku. Potem blisko 300 km, by znów zamieszkać na ukochanej wyspie.

Parking. Tablica z napisem " Nacionalni Park Plitvicka Jezera "  informuje, że jesteśmy u celu naszej wyprawy. Stoimy przy wejściu nr 2. Tłum ludzi. Kasa biletowa i plan - schodzimy w dół, trasą od górnych jezior w kierunku Vielikiego Slapu. Najpierw przejażdżka wzdłuż jezior kolejką, potem pieszo, rejs łodzią i jeszcze kawałek w dół do największej atrakcji  - Wielkiego Wodospadu . I  powrót kolejką. 

 

Upał, mnóstwo ludzi chętnych do podziwiania   szesnastu  jezior,  cudu natury wpisanego na listę UNESCO. Kolejka, niesamowita duchota. Niepewność, czy silnik samochodu poradzi sobie z taką różnicą wzniesień. Wysiadamy. Plecak wypakowany butelkami z wodą staje się coraz lżejszy. Tylko aparat pęcznieje od zdjęć ; )
 

Wkraczamy w inny świat. Wokół nas prawdziwy tunel z drzew liściastych i iglastych, niezliczone drewniane pomosty ułatwiające komunikację , huk wodospadów, szum przepływających strumieni. Kolorowe ważki, które  unoszą się nad wodą o niespotykanej barwie - turkus?!  butelkowa zieleń ?! granat ?! Jeziora o krystalicznie czystej wodzie z mnóstwem ryb. Inne - zarośnięte algami i wodorostami. 

W głębinach zatopione konary drzew. Rozrastające się algi i wodorosty o nieprawdopodobnych kształtach i zaskakującej brawie. Jedne jeziora przechodzą w drugie, zasilając je swoimi wodami i tworząc malownicze wodospady.

Mija szósta godzina naszej wędrówki. Stoimy na pomoście w oczekiwaniu na łódź, która przewiezie nas na drugi brzeg wielkiego jeziora Kozjak. Bezszelestny napęd statku pozwala na skupienie się na oglądanym krajobrazie i przywołanie w pamięci dopiero co podziwianych widoków.   Punkt P3. Wysiadamy. Zajmujemy ławy przy wielkim drewnianym stole. Kurczak z rożna smakuje niesamowicie. Chwila na odpoczynek. Przed nami  jeszcze ostatni punkt wędrówki - Vieliki  Slap.   Zbieramy się i po kilkunastu minutach z trudem powstrzymujemy okrzyk zachwytu. I radości, bo delikatna mgiełka utworzona z wody spadającej z olbrzymiej skały pozwala na chwilkę wytchnienia.

 Wracamy. Wspinamy się krętą, wąską drogą w kierunku miejsca, z którego kolejka zabierze nas na parking. Jeszcze tylko rzut oka na jeden z najpiękniejszych widoków - kilka turkusowych jezior ułożonych kaskadowo, przedzielonych małymi wodospadami i pomostami .

Plitwickie Jeziora. Niesamowity, wodny świat stworzony przez narastające z trawertynu zapory. Zaskakujący. Moje kolejne chorwackie oczarowanie : ) 

Z wyspy Ciovo - GORĄCO pozdrawiam - M.